காதலின் மீதியோ நீ-11

காதலின் மீதியோ நீ-11

நித்ராவுக்கு ஆபிஸில் நடந்ததை நினைத்து நினைத்துக் காய்ச்சலே வந்துவிட்டது.இதுக்குமேல போனால் கண்டிப்பாக நம்மளே ஆயுஷை நேசிக்க ஆரம்பிச்சிடுவோம்.அவனைப் பிடிச்சிருக்குங்கிறதே வேண்டாத தேவையில்லாத ஆணிதான்.

அதுவும் அவனைப் போன்ற மில்லியனரை சாதாரண வேலைக்குச் செல்லும் ஒரு மிடில்க்ளாஸ் பொண்ணு பிடிச்சிருக்கென்று சொல்லுவதே அபத்தம்.இதில் அடுத்தகட்டமாக காதல்னு நின்னா நம்ம வீட்டுலயே செருப்பால அடிப்பாங்க.இதுல அவங்க வீட்டுல சொல்லவே வேண்டாம்.வாழ்க்கையில் நமக்கு என்ன தகுதி இருக்கோ அந்தத் தகுதிக்குத் தகுந்தமாதிரி எல்லாம் நடக்கும்.

ஆசைப்படலாம் பேராசைப்படக்கூடாது நித்ரா. அதுவும் ஆயுஷை பொறுத்தவரைக்கும் இன்னும் பணம் இருக்கிங்கிற திமிரும் ஸ்டேட்டஸ் பிடிச்ச ஈகோவும் நெஞ்சு முழுக்க மட்டுமில்ல உடல் முழுக்க நிறைஞ்சிருக்கிற ஒருத்தன். அவனையெல்லாம் நம்ம கனவுலக்கூட நினைச்சுப் பார்க்கக்கூடாது. அது தப்பும்கூட என்று பலவாறு யோசித்து இந்த வேலையே வேண்டாம்னு ரிசைன் பண்ணா நல்லாயிருக்கும் என்ற முடிவுக்கே வந்துவிட்டாள்.

அதனால் அமைதியாகவே பால்கனியென்றும் அப்பார்ட்மெண்ட் கீழே என்றும் நடந்து நடந்து தன்னைத்தானே வெறுமையாக உணர்ந்தாள்.

வாழ்க்கை உதவாத சில பிடித்தங்களை அப்படியே தன்னிலிருந்து ஒதுக்கி வைக்க முடிவெடுத்திருந்தாள். 

அதனால் அதை செயல்படுத்த முடியுமா என்று தெரியாது. மனதிற்குள் புழுங்கிக் கொண்டிருந்தாள். 

அவள் சரியில்லை என்று பார்த்தப்பின்தான் தனம் மெதுவாக அவளருகில் வந்து “நித்ரா” என்று அழைத்தார்.

அவருக்கு என்ன எண்ணம் வந்தது என்றால் ‘மூத்த மகளுக்காக நம்ம இங்கே வந்துட்டோமே இளைய மகளைப்பத்தி யோசிக்காமல் விட்டுட்டமோ? அதனால்தான் அவளுக்கு பிடிக்காத வேலைக்கு நம்மளுக்காக செல்கிறாளோ?” என்று ஒரு எண்ணம் வந்தது மெதுவாக நித்ராவை மீண்டும் அழைத்தார்.

அவளுக்கு அவர் அழைத்தது கூட கேட்காது வேறொரு சிந்தனையில் இருந்தாள்.அவளதுஅருகில் வந்துக் கையைப் பிடித்து “என்னாச்சுடி இவ்வளவு நேரம் கூப்பிட்டு இருக்கேன் உனக்கு காதிலே விழலலையா?” என்று கொஞ்சம் சத்தமாக கேட்டார்.

“என்னம்மா?” என்று அவர் சொன்னது புரியாது மீண்டும் அவள் கேட்டாள்.

“நித்ரா நித்ரா என்று எத்தனை தடவைக் கூப்பிடுறேன் உனக்கு காது கேட்கலையா ?உன் மனசு எங்கேயிருக்கு. ஊருக்கு போயிட்டா என்ன? எப்பவும் வந்த உடனே பிள்ளைகளை தூக்கி வச்சு விளையாடுவக் கொஞ்சுவே இப்போ என்னடான்னா இரண்டு மூணு நாளா ஏதோ அமைதியாக உட்கார்ந்து இருக்க? என்ன விஷயம்?”என்று மகளுக்காக பரிதவிக்கும் மனதோடுக் கேட்டார்.

“நீ கூப்பிட்டியாம்மா? எனக்கு கேக்கலையா ?அம்மா பிள்ளைகளை கொஞ்சலேன்னு வருத்தப்படுறியாம்மா? எனக்கு நேரம் இல்லம்மா. வேலை அதிகமா இருக்கு அதிலேயே மனசெல்லாம் போகுதா அதுதான் கவனிக்கிலம்மா” என்றவாறே அவரது கையில் இருந்தக் குழந்தை வாங்கி தனது மடியில் வைத்துக் கொண்டாள்.

“நான் சொன்னது உனக்குப் புரியலையாடி? இங்க இருக்கிறது உனக்குக் கஷ்டமா இருக்கா? இல்லை ஊருக்குப் போகணும்னு நினைக்கிறியா? என்னவோ உன் மனசுல இருக்கு. அதை என்கிட்டத்தான் சொல்லேன் .நான் உன் அம்மாடி” என்று கொஞ்சம் கண்கலங்கக் கேட்டார்.

அதற்குள் மித்ராவும் அம்மாவின் சத்தம் கேட்டு உள்ளே வந்துவிட்டாள்.

“என்னாச்சும்மா நித்ராவை திட்டிட்டிருக்க? இப்போ என்ன செய்தா? மாறுபடியும்ஆபிஸ்ல விழுந்துட்டாளா?” என்று பதறிக்கேட்டாள்.

“ஐயோ மித்து நீ வேற இந்தம்மா ஒன்னும் இல்லாத விஷயத்துக்கு பயந்து என்னத்தெல்லாம உளறிட்டு இருக்காங்க. நீயும் அவங்க கூடச்சேர்ந்து உளறாதே! நான் நல்லாதான் இருக்கேன். கீழயெல்லாம் ஒன்னும் விழல தாயே.நான் கொஞ்சம் மூடவுட்டா இருந்தேன். அவங்க என்னைக் அது கூப்பிட்டது எனக்குக் கேட்க்கலையா அதுக்குத்தான் இவ்ளோ பேசிட்டு இருக்காங்க. ஐயோ முடியல சாமி”என்று எழுந்து குழந்தையோடு வெளியே போனாள்.

தனம் திரும்பி பாவமாக மித்ராவிடம்”இல்லடி இவ இரண்டு மூணு நாளாவே சரியில்ல. நான் என்னன்னு கேட்டா சொல்ல மாட்டேங்கிறா. ஒருவேளை இங்க வந்து இருக்கிறதுதான் பிடிக்கலையோ நம்ம ஊருக்கு போயிடலாமான்னு கேட்டேன். அதுக்கும் கோவப்படுறாள். அவளுக்கு வேலைக்குப் போக பிடிக்கவில்லைன்னா அதையாவது மனசு திறந்து செல்லலாம்ல. அதுவும் சொல்ல மாட்டுக்காளே. இப்படியே இருந்தா எப்படி வயசு புள்ள பேசாம கல்யாணத்தை பண்ணி கொடுத்துடுவோமான்னு யோசிக்கிறேன்” என்று தனம் புலம்பிக் கொண்டிருந்தார்.

“ப்ச்ச் அம்மா சும்மா புலம்பாதம்மா? அவளுக்கு என்ன பிரச்சனையோ? ஆபிஸ்ல உள்ள டென்சனாக இருக்கும். அவளே சரியாகிடுவா நீயா போட்டு ஏதாவது பேசி அவளை டென்சன் படுத்தாம்மா.சும்மா விடு”

“அதில்லடி உனக்கும் கால காலத்துல கல்யாணம் பண்ணக்கூடிய நேரத்துலதான் மருமகன் காணாமல் போயிட்டாரு அதுக்கு அப்புறம் வேற பிரச்சனை வந்துச்சு. கல்யாண பேசினோம் அந்தக் கல்யாணத்த்லயும் பிரச்சனை. நல்லவேளை மருமகனே உன் கழுத்துல தாலி கட்டி உன்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டாரு .உன் வாழ்க்கை நல்லாயிருச்சு. ஆனால் நித்ராவுக்கு அப்படி இல்லல.நம்மதானே புதுசா வரன் தேடனும். நல்லதா தேடனும்ல,ஒருவேளை இவ காதல் கீதல்னு ஏதாவது பிரச்சனையில மாட்டிக்கக் கூடாது.இவாக்ஷ வேற பாஷை தெரியாது வேலையில் எப்படி சமாளிக்கிறாளோ? எவனை நல்லவன்னு தெரியும் கெட்டவன்னு புரியும் இங்க.அதனால் கொஞ்சம் கவனமாக இருக்கணும்லடி. அதுக்குத்தான் சொன்னேன்”என்று தனது ஆதங்கத்தைக் கொட்டினார்.

“அம்மா சும்மா எதையாவது யோசிக்காதம்மா. அவ வேலைக்கு போறா.பாஷை புதுசு மனுஷங்க புதுசுன்னா அவ அதைப்படிச்சிட்டு எல்லாத்தையும் சமாளிச்சுப்பா. என்ன விட அவ கெட்டிக்காரி. எல்லாவற்றையும் நிதானமா யோசிச்சு முடிவு எடுக்கக் கூடியவள். நீ பயப்படாத அவ வாழ்க்கைய அவ தனியா நின்னு சமாளிச்சுப்ப.நீஅவளை டென்ஷன் படுத்தாமல் இருந்தாலே போதும்”என்று மித்ரா தனத்தைதான் திட்டினாள்.

அதையெல்லாம் கேட்டுக்கொண்டிருந்த நித்ராவுக்கு இப்போது கொஞ்சம் தைரியமும் தெளிவும் வந்திருந்தது.

இனி ஆயுஷை எப்படினாலும் சமாளிச்சிடலாம் என்ற நம்பிக்கை வந்திருந்தது.அடுத்த நாள் தைரியமாக ஆபிஸிற்குச் சென்றாள்.

அவள் வந்ததும் தனது கேபினுக்கு வரச்சொல்லி கோவிந்திடம் சொல்லி அனுப்பியிருந்தான். ஆனால் அவளோ போகாது டிமிக்குக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

இப்போது கோவிந்தும் இரண்டாவது தடவை வந்து கூப்பிடவில்லை என்றதும் ஆசுவாசமாக உணர்ந்தாள்.

இரண்டுநாள் அவனிடமிருந்துத் தப்பியவளுக்கு மூன்றாவது நாள் இதயத்திலயே இடி விழுந்தது போன்று செய்தி வந்தது.அதுவும் இனிப்புடன்!

அன்று குப்தா சார் வந்ததும் எல்லோருக்கும் லட்டுவும் சாக்லேட்டும் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தனர். எல்லோருக்கும் போல நித்ராவுக்கும் வந்துக் கொடுத்தனர்.

“என்ன விசேஷம் கோவிந்த்?” என்று சைகயால் கேட்டாள்.

“அதுவா நம்ம சோட்டா சாருக்கோ சாதி ஓனே வாலே” என்றான்.

“என்ன?புரியல” என்று அவள் சைகாயால் சொன்னாள்.

“ஆயுஷ் சார்னா இஸ்கோ ஸாதி ஸாதி” என்றவன் கையால் கழுத்தில் கைவைத்து தாலிக்கட்டுவது போன்று சைகையால் செய்தான்.

அது புரிந்ததும் அப்படியே அதிர்ந்துப் பார்த்தாள்.அருகில் இருந்த மற்றோரு இன்ஞ்சினியர்தான் ”ஆயுஷ் சார் இஸ் எங்கேஜ்டு நவ். ஹிஸ் மேரேஜ் டேட் இஸ் பிக்ஸ்ட்டு”என்று மேலோட்டமான தகவலைச் சொன்னாள்.

‘அதெப்படி அவனால் இதைச்செய்ய முடிந்தது.அப்போ என்கிட்ட சும்மாதான் பழக ட்ரை பண்ணினாரா? ச்சை கேவலமான மனுஷனாக இருந்திருக்காரு’ என்று நினைத்தவளுக்கு அந்த சாக்லேட்டும் லட்டும் அருவருப்பாக இருந்தது.அதை எடுத்துட்டுப்போய் குப்பையில்போட்டுவிட்டு நிமிரவும் அருகில் ஆயுஷ் வந்து நின்றிருந்தான்.

அவனைப் பார்த்ததும் நித்ரா கண்களில் அருவறுப்பையும் நெருப்பையும் ஒரு சேரக் காண்பித்துவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்து தனது கேபினுக்குள் நுழைந்துக்கொண்டாள்.

அவனுக்கோ எதுக்கு லட்டு சாக்லேட்டுக் குடுத்திருக்காங்க என்று எதுவுமே தெரியாது. ஆனால் என்னவோ நமக்குஊஅ தெரியாமல் நடக்குது என்று யோசித்தவாறே உள்ளேபோனான்.

அங்கே ஜெகன்னாத் இருந்தார்”என்ன டாடீ விசேஷம் லட்டு சாக்லேட்டெல்லாம் குடுத்திருக்கீங்க. எதுவும் கவர்மெண்ட் ப்ராஜெக்ட்டு கிடைச்சிருக்கா என்ன”?

“இல்ல உன் கல்யாணம் பேசி முடிச்சோம்ல அதுக்குத்தான் ஸ்வீட் கொடுத்தேன்” என்று கேசுவலாகச் சொன்னார்.

“டாடீ எனக்கு அதுல விருப்பமில்லன்னு அன்னைக்கே சொன்னனே டாடீ”

“ப்ச்ச் ஏற்கனவே சின்ன வயசுலயே பேசி வைச்சது. இடையில வேண்டாம்னு சொன்ன.அதனால் அமைதியாக இருந்தேன்.இனி அப்படியில்ல ஆயுஷ்.உனக்கு அவதான் சரியாக இருப்பாள்னு எனக்குத் தோணுச்சு அதுதான் பேசி முடிச்சிட்டேன்.நீ வேற யாரையாவது காதலிக்கிறியா என்ன?சொல்லு நான் வேணும்னா இந்தக் கல்யாணத்தை நிறுத்தி நீ விரும்புற பொண்ணையே கட்டிவைக்கிறேன்”என்று நல்ல தந்தையாக் மகனுக்காக இறங்கிவந்துக் கேட்டார்.

இப்போதான் ஆயுஷுக்கு நித்ரா ஏன் முறைத்துவிட்டுச் சென்றாள் என்பதே புரியவந்தது.

“டாடீ அப்படி நான் யாரையும் காதலிக்கலை.காதலிச்சா உங்கக்கிட்ட வந்துச் சொல்லுறேன்” என்றுவிட்டுப் போய்விட்டான்.

போகும் ஆயுஷை தனது கேபினுக்குள் இருந்தே அவ்வளவு கோபத்தில் பார்த்திருந்தாள் நித்ரா.

அவளது பார்வைத் தன் முதுகைத் துளைப்பதை உணர்ந்தவன் திரும்பிப் பார்த்தான்.

அவள் தனது பார்வையை விலக்காது அப்படியே அவனை இன்னும் துளைக்கப் பார்த்திருந்தாள்.

அவளது கோபம் புரிந்து லேசாக அவளைப் பார்த்து சிரித்தவாறே வெளியே சென்றான்.

இதுதான் இந்த ஸ்டேட்டஸ் பைத்தியங்களை நம்பி நம்ம மனசையும் வாழ்க்கையையும் ஒப்படைக்கக்கூடாது என்று நினைத்தவளுக்கு தனாகவே கண்ணீர் வந்தது.

எதற்கென்று தெரியாது கண்ணீர் வந்ததும் அதை வேகமாகத் துடைத்தவள் தன்னை இயல்பாக வைத்துக்கொள்ளப் போராடினாள்.

‘ஏன் நமக்கு மட்டும் இந்த ஆசை துளிர்விட்டது.நம்மெல்லாம் கொம்புத்தேனுக்கு ஆசைப்படலாமா? சும்மாவே மதிக்கமாட்டான்.அவன்கிட்டப்போய் நம்மக் காதலை சொல்லாமல் இருத்தவரைக்கும் நல்லது. இல்லைன்னா அதுக்கும் கேவலமாக நம்மை நினைத்து கேவலமாக நடத்திருப்பான்’ என்று நினைத்து தன்னைத்தானே தேற்றிக்கொண்டிருந்தாள்.

இது எதுவும் அவளது மனதினை ஆற்றுப்படுத்தவில்லை. இப்போதான் அவனை அதிகமாக நினைத்து ஏங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

அந்த ஏக்கமெல்லாம் அவன்மீது கோபமாக உருவெடுத்து அவனைத் தாக்கக் காத்திருந்தது.